Nastavak I dela „Zrenjaninski likovni sajam“
Rad MILOŠA VASILJEVIĆA “Media Pressure 18”, spade u taj korpus likovnog koji pretpostavlja prethodna saznanja, koja ovakva dela svrstava u niz sličnih ostvarenja.. Zapravo “Media Pressure 18”, ovog puta predstavljena kao kolažirani akril na platnu, jeste upravo osamnaesti deo Vasiljevićevog ciklusa likovnih radova, koji se realizuju I kao skulptura odnosno fotografija. Ovaj izloženi rad, za mene nalik na začudan hibrid između veštačkog srca i nekog audio rekordera, bez obzira da li je to uopšte u ideji umetnika, teško je doživeti kao artefakt ako se ne zna da pojam “media pressure” označava pritisak I otisak javnih medija na naše akcije, verovanja I vrednovanja…Po Vasiljeviću, mediji prevashodno atakuju na emociju…
Slika JELENE GVOZDENAC MARTINOV “ Evo mome srcu radosti”, na prvi pogled ističe konflikt između ironično-familijarnog imenovanja dela i rastreseno prelomljenog odraza figura, koje gube fizionomiju. Po koloritu, koji je namerno pomućen, uz decentnu izduženost figura, po rasporedu islikanog materijala, iz njene postavka kao da izviruje neka vizantijska iii srednjovekovna situacja. Deluje mi ovaj likovni prikaz kao trenutak u kome prozor iz prošlog prolazi kroz mašinu sadašnjice. Zamazani ali suvereni deo prošle epohe.
Tušem i perom je SILVIJA GLADIĆ ispunila crnim omeđeni likovni pravougaonik. I nazvala rad kao “Autumn” .Zapravo, kaligrafisala ga je sa 19 x19 oznaka, naravno u crnom tušu. Oznaka koje imaju možda matematički algoritam, poetski refren ili metereološko stanje svesti. Autorkino ili nas svakolikih posmatrača. Slagalica Silvije Gladić golica znatiželju oka, koje očekuje doživljaj, senzaciju ili igru kinesko-japanskih-egipatsko-asirskih ili mašinsko-kompjuterskih beležaka u vremenu. Pa bilo ono čak i autumn- jesenje, u januaru 2014.
Prevashodni grafičar, sve više ironičar i tragač za grotesknim i animalizovanim ili fantazmagoričnim prizorima ili bićima-licima, MILAN GRAHOVAC, predstavio se na ovoj izložbi, naizgled nepretencioznim, akrilom na platnu. Sam naziv rada “Skica za auto portret” nosi u sebi višeznačne implikacije, koje označavaju slikarevu podsmešljivu po ziciju u relacijama socijalne metastabilnosti današnjeg vremena. Na čisto likovnom planu Grahovac, u redukovanm koloritu, sa urtrilovskim deformitetima, donosi prizor čoveka zavučenog u dubinu promišljanja. Što je pomalo opšta pozicija intelektualca danas i ovde.
Već iz samog naziva video rada JELENE DEJANOVSKE “Energetski trougao”, u pitanju je – digitalna animiriana prostorna instalacija, okriva se suština ovog zanimljvog i inovativnog likovnog ekeprimenta. Iz moguće, i pretpostavljene, likovne postavke, koja samo nema statiku, u digitalni grafički prostor izliva se antropomorfna energija, sabira se u geometriju, poigrava se po zakonima fizike ali i poetike, i u ljudskom risiveru izaziva aocijacije i povremeno estetičke nadražaje. Svojevremeno je i poezija krenula ovim pravcem…
Iza pomalo raspričanog naziva “ Kroz snove nalazim bolji svet” BOGDAN ĐORIĆ u kombinaciji akrila i aplikacije, predstavlja ženski portret unutar jednog, rekao bih, južnoameričkog konteksta. Ovaj slikarski rad, vrlo upečatljive ekspresivnosti, pulsira spregnutim ali snažnim socio-psihološkim nabojem. Figura žene iz profila, uklopljena, skoro utopljena, u isečak pejsaža, iako okrenuta, sudeći po sklopljenim očima, svom unutraš njem svetu, ukupnom organizacijom kolora i površina odiše jakim socijalnim usmerenjem. Prvi pogled na ovu Đorićevu sliku u meni izaziva asocijaciju – Dijego Rivera. Prekubistički. I ženine obrve su kao sa njegovovog portreta Fride Kalo!
Poznat i nagrađivan kao vrstan crtač, naravno i kao majstor stripa, BRANKO ĐUKIĆ je na ovoj izložbi ponudio rad definisan kao “Neprint”. U pitanju je, u osnovi, njegov crtež muškog lica, tušem na papiru. Ovog puta Đukić iscrtanu površinu dopunjuje bojom, koja podvlaći upečatljivost neverovatno precizne i sugestivne geografije lica. Belina kose stvara oreol, gotovo svetački, svakako mislilački, oko čela muškarca starijeg doba. Splet bora oko očiju, u kontrastu sa dosta “ispeglanim” čelom, skreće pažnju na zagonetnost očiju. Kao zanimljivo likovno rešenje javlja se i faktura kolora košulje koja, ima li u tome paradoksa,deluje kao štampana?
RADOVAN ŽIVKOVIĆ, na svom platnu „ Detalj iz ravnice” kao da spaja dve faze svog likovnog traganja za bićem ravnice. Iza jednog enformelističkog, razbuktalog, dinamičnog u vertikalnosti, posednutog crvenilom uznemirenog prizora, pomalja se plavo-sivo-zelena banatska izmaglica, u čiju preovlađujuću razvučenost u prostoru uklizavaju vertikale imaginarnih topola, koje kao da su u dosluhu sa brezama iz ruskih revira. Iza ovog strukturalnog pretapanja motiva, igre na ivici između figuracije i neo-em formela, kao da postoji suptilni dvomeč između Babeljove crvene konjice i Čehovljevog Višnjika.
Piše: Zoran Slavić, književnik i publicista
Nastaviće se…
.gif)
.gif)
