Zrenjanin je ozbiljnije krenuo u visinu početkom šezdesetih godina prošlog veka. Tornjeve crkava i fabričke dimnjake počeli su da sustižu stambeni i poslovni objekti, sa više ili manje uspeha, utiskujući se u postojeće urbano jezgro i ispunjavajući u varoškim dnevnicima stranice savremenih arhitektonskih stremljenja tadašnjeg vremena.
Nakon priče o najdužoj stambenoj zgradi, vratićemo se u period izgradnje naselja „Rade Končar“, u „Maloj Americi“. Ovim naseljem dominiraju dve osmospratnice – bliznakinje, a jedna od njih, bliža kasarni, s ulazima numerisanim brojevima 23 i 24 ušla je u istoriju grada na Begeju kao prva zgrada u koju su ugrađeni-liftovi. Takođe, to je i prva stambena zgrada u Zrenjaninu visine veće od četiri sprata. Gradnja ovog solitera dovršena je 1961. godine. Iste godine podignuta je i zgrada odeljenja Ministarstva unutrašnjih poslova pored Begeja – prvi poslovni objekat s ugrađenim liftovima.
Do 1965. godine izgrađeno je još nekoliko, danas prepoznatljivih gradskih vertikala – „Vodotoranj“, Specijalistička poliklinika, zgrada socijalnog osiguranja, Dom političkih organizacija… Sve ove zgrade su po nečemu specifične i svedočanstvo su jednog, sada već decenijama udaljenog vremena. Baš kao što će i objekti koji sada nastaju nositi pečat stvaralaca, vremena sopstvenog i tehničko-tehnoloških dostignuća, zahvaljujući kojima su izrasli. Pečat grada overen parafom istorije, na vetrometini nepristrasnih ljudskih kovitlaca i iskonskih težnji da se dostignu visine, oblaci, nebo..
Iz knjige „Varoške vinjete“ autora Miodraga Grubačkog
.gif)
.gif)
