Šesnaest godina nakon što je Aleksandar Bel izumeo telefonski aparat, uveden je i prvi telefon u gradu. Bilo je to 1. juna 1892. godine. Već u novembru iste godine, pogodnosti telefona koristilo je 53 pretplatnika.
Telefonska veza sa Budimpeštom uspostavljena je 1899. godine. Godine 1905. predata je saobraćaju i direktna linija na ovoj relaciji, nakon što se Veliki Bečkerek, godinu dana ranije, uključio u međugradsku mrežu.
Zanimljiv je spisak telefonskih pretplatnika iz vremena predratnog Petrovgrada, krajem tridesetih godina prošlog veka.
Telefonski broj 1 bio je vlasništvo Oficirskog doma, smeštenog u ulici Eduarda Erioa (danas Narodne omladine). Broj 2 imao je telefon Đure Dekanića, lekara iz Hajudk Veljkove (danas Ulice Stevice Jovanovića). Brojem 3 mogla se pozvati advokatska kancelarija Jovana Mihajlovića, na Trgu slobode, a brojem 4 Sresko načelstvo Petrovgrada. Najveći telefonski pozivani broj – 363, posedovao je Temer Aleksandar, vlasnik bakalnice sa Žitnog trga.
Nakon rata i otvranja nove zgrade pošte, 1952.godine, broj telefona u gradu naglo raste. Od 460 pretplatnika te godine, stiglo se do 1.135 trinaest godina kasnije, da bi 1980. godine taj broj iznosio već blizu osam hiljada.
Gde smo danas ? U Zrenjaninu telefon poseduje gotovo svako domaćinstvo. Prvi redovi našeg današnjeg zapisa sada deluju poput nestvarne, nepojmljive istorijske epizode. Od Aleksandra Bela do mobilnih telefona veličine kutije šibica, prošao je, čini se, tek tren. Jesmo li ga osetili ?
Iz knjige „Varoške vinjete“ autora Miodraga Grubačkog
.gif)
.gif)
