„Radivoj Šajtinac, književnik iz Zrenjanina, dobitnik je Nagrade za moderni umetnički senzibilitet Fonda „Todor Manojlović“ za 2019. godinu“, saopšteno je nakon jednoglasne odluke članova Upravnog odbora Fonda – predsednika Nenada Šaponje (pesnik, esejista i kritičar) i članova, Petra Arbutine (književnik i kritičar), Gojka Tešića (profesor, književni istoričar, esejista, bibliograf), Vase Pavkovića (književnik i književni kritičar) i upravitelja Fonda, Milana Bjelogrlića (direktor Gradske narodne biblioteke „Žarko Zrenjanin”).
„Aktivno učestvujući nekoliko decenija na književno-umetničkoj sceni Srbije kao pesnik i prozni pisac, Radivoj Šajtinac je ostvario izrazito moderno i respektabilno književno delo, na jasnom tragu poetike Todora Manojlovića. Raznovrsnost i bogatstvo književnosti koju je stvorio Radivoj Šajtinac ističu ga kao jednu od izrazito individualnih pojava u srpskoj književnosti na kraju prošlog i početku ovog veka. U pesničkom i proznom delu Radivoja Šajtinca skladno se prožimaju i dopunjuju odnos prema lokalnim i univerzalnim principima stvaranja, a svako njegovo novo delo je istovremeno jasan i nedvosmislen izazov tradiciji, što ga je preporučilo za 28. laureata Nagrade za moderni umetnički senzibilitet Fonda Todor Manojlović“, navodi se u obrazloženju.
Radivoj Šajtinac je rođen 1949. godine u Zrenjaninu. Posle završene gimnazije u rodnom gradu, studirao je opštu književnost sa teorijom književnosti na Filološkom fakultetu u Beogradu. Piše poeziju, prozu, književnu i likovnu kritiku, bavi se dramaturgijom, a i prevodi s ruskog i engleskog jezika. Bio je jedan od osnivača i dve decenije glavni i odgovorni urednik časopisa za književnost i kulturu Ulaznica.
Knjige pesama: Oružje ljudski ranjeno (1970), Šumi se vraćaju pragovi (1974), Darovno putovanje (1978), Panglosov izveštaj (1982), Suze u lunaparku (1987), Očenaš na Tajms skveru (1991), Olovni dolov (1995), Led i mleko (2003), za koju je dobio nagradu Knjiga godineDKV, Psi versa (2005), Kanjiška monotipija: dvojezično izdanje na srpskom i mađarskom(2007), Stara kantina (2011), Severni izgovor (2011), Pseća suza (2014), Di(2014), Nepoznavanje prirode (2017).
.jpg)
Knjige proze: Banatska čitanka (tri izdanja: 1991, 2005. i 2008), za koju je dobio nagradu „Karolj Sirmaji“ 1991. godine, Moj begejskideo sveta (1994), Bajke o grmu (1995), Čehovija (1996), za koju je dobio nagradu „Stevan Pešić“, Vez u vazduhu (1998), Žrtve bidermajera (Geopoetika, 2000), Sibilski glasovi (Geopoetika, 2001), Nada stanuje na kraju grada (sa Uglješom Šajtincem, 2002), Vodeno dete (Geopoetika, 2004), Pričica (2005), za koju je dobio nagradu „Dimitrije Mitrinović“, Kinesko dvorište (2006), Lyrik klinik (Geopoetika, 2009), Dilinkuca (sa Ljudmilom Šajtinac 2012), Porcelan (Geopoetika, 2017), Suva igla (Geopoetika, 2019).
Knjige eseja: Demogorgon (1990), Hotel Čarnojević (1989), Hajka na Akteona (1997).
Izvedena dramska dela: Cveće i smrt starog Luke, Ljupčetovi snovi– poetsko pozorje za decu, Banatikon, Steva Svetlikov, Atlantska veza, Paorska groznica.
Poezija, proza i eseji Radivoja Šajtinca prevođeni su na engleski, nemački, francuski, španski, mađarski, slovenački, makedonski, rumunski, poljski, fi nski, turski, slovački i grčki jezik.
Roman: Žrtve bidermajera – objavljen je u prevodu na engleski u ediciji Srpska proza u prevodu (Serbian Prose in Translation) u izdanju Geopoetike 2012. godine. Drugo izdanje ovog romana objavio je 2015. američki izdavač Blooming Twig Books, Njujork.
Član je Srpskog književnog društva, Društva književnika Vojvodine i Srpskog Pena.
.gif)
.gif)
