U narodnoj religiji Srba petao je imao veoma značajnu ulogu. Verovalo se da on ljudima donosi sreću i napredak, pa je tako domaćinstvo bez ove životinje bilo nezamislivo. Poseban značaj pridavan je i kukurikanju za koje se smatralo da je nebeskog porekla.
Zbog svog „pevanja“ petao je i dobio ime – petao, pevac. Petla su ljudi upravo zbog njegovog pevanja smatrali prijateljem ljudi, odnosno neprijateljem demona. Njegovo kukurikanje delilo je dan od noći i na određen način predstavljalo vremensku granicu.
Verovalo se da noću, pre nego što zapevaju prvi petli, svetom tumaraju demoni. Tek nakon što bi se petli oglasili, demoni bi nestali. Petao je prema hrišćanskoj mitologiji simbol sunca i svetlosti, jer njegovo kukurikanje najavljuje izlazak sunca i rađanje novog dana.
Prema ovoj životinji ljudi su imali ambivalentan odnos. Iako je petao protivnik demona i sam je imao demonska svojstva. Petao koji bi zapevao pre uobičajenog vremena nazivao se „krivac“, smatralo se da predskazuje veliku nesreću, najčešće bolest ili smrt domaćina ili nekog ukućana. Zbog mnogobrojnih verovanja koja se vezuju za petla on se često javlja kao motiv na predmetima za svakodnevnu ili svečanu upotrebu.
U zbirkama Etnološkog odeljenja Narodnog muzeja Zrenjanin srećemo ga najčešće u kolekcijama tekstilnog pokućstva, na peškirima, zavesicama, a pojavljuje se i kao centralni motiv na jednom ukrasnom tanjiru. Ornament petla predstavljen je veoma realistično i uglavnom je ukomponovan sa floralnim motivom i natpisom.
.gif)
.gif)
