Ovogodišnja nagrada „Đura Jakšić“, koja se u organizaciji Narodne biblioteke „Đura Jakšić“ iz Srpske Crnje trideset treći put dodeljuje za najbolju pesničku knjigu na srpskom jeziku objavljenu u toku prethodne godine, pripala je Bojani Stojanović Pantović za knjigu pesama „U obruču“, u izdanju Povelje iz Kraljeva.
Nagrada će dobitnici biti uručena u okviru 57. po redu manifestacije „Dani Đure Jakšića – Liparske večeri“, koja će biti održana od 1. do 10. juna u Srpskoj Crnji. Dobitnici pripada diploma i novčani iznos od 1.000 evra, u dinarskoj protivvrednosti.
Bojana Stojanović Pantović je rođena je u Beogradu 1960. godine. Završila je gimnaziju, a magistrirala je i doktorirala na Filološkom fakultetu u Beogradu. Od 1985. do danas zaposlena je na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu (od 2000. na Odseku za komparativnu književnost sa teorijom književnosti, od 2004. u zvanju redovnog profesora). Honorarno je predavala na Odseku za srpsku književnost Filološkog fakulteta u Beogradu (1995-2001), a od 1998. do 2008. bila je stalna kritičarka lista „Politika“ za savremenu poeziju. Kao gostujući profesor predavala je u Ljubljani, Haleu, Berlinu, Hamburgu i Vroclavu. Radila i kao urednica u izdavačkoj kući „Nolit“. Poezija, eseji i naučni radovi prevedeni su joj na engleski, francuski, nemački, grčki, makedonski, slovenački, poljski i španski jezik.
Uređivala listove i časopise: Znak, Književna kritika, Književnost, Književne novine. Priredila je i prevela više knjiga srpskih i slovenačkih pisaca, kao i tematske brojeve zbornika i časopisa.
Objavila je više knjiga poezije i lirske proze: Beskrajna, Književno društvo „Sveti Sava“, Beograd, 2005; Zaručnici vatre, prozaide, Narodna biblioteka „Stefan Prvovenčani“, Kraljevo, 2008; Isijavanje, Arka, Smederevo, 2009; Lekcije o smrti, Narodna biblioteka „Stefan Prvovenčani“, Kraljevo, 2013.
.jpg)
Priredila je antologije: Srpske prozaide, antologija pesama u prozi, Nolit, Beograd, 2001; Nebolomstvo – Panorama srpskog pesništva kraja XX veka, Hrvatsko društvo pisaca-Durieux, Zagreb, 2006.
Objavila je više monografija posvećenih problematici srpskog i evropskog ekspresionizma i knjiga eseja posvećenih savremenoj srpskoj poeziji. Dobila je više nagrada za poeziju i književnu kritiku, između ostalih, nagradu Milan Bogdanović, Isidorjana i Gordana Todorović.
Bojana Pantović se legitimiše kao moderna pesnikinja, pesnikinja svedočenja o razmerama aktualnog života, njegove kulture i intimističke konfiguracije postojanja. Pantovićeva se u kontekstu srpske savremene poezije definiše kao pesnik modernog jezika i moderne retorike, sekularnog horizonta ljudskog postojanja i njegove nedokučive volje za životom. Ona se u velioj meri distancira od dva dominatna toka u srpskoj savremenoj ženskoj poeziji; jednog zasnovanog na evokaciji istorijsko- religioznih i tradicijskih kulturnih obrazaca i drugog, manji naglašenog, ženskog emancipacjskog aktivizma izraženog često u ekstremnim figurama samoidentifikovanja.
Bojana Stojanović Pantović piše složenu poeziju zasnovanu na refleksiji prožetoj elegičnim tonovima. Iako u izvesnim modusima ova poezija zvuči eruditno, pesnikinja kulturu „upotrebljava“ kao osnovu refleksije u osvetljavanju odnosa subjekta i njegovog društvenog i intimnog osećanja sveta. Postoji odnos napetosti između momenata izvesnosti koje diktiraju kultura i priroda i ovde vidimo kako ta napetost osvetljava ulogu pojedinca kao bića osuđenog i stegnutog u obruču, bez daha, na lomači. To je osnovni ton ove uravnotežene i pomirene refleksije koja isijava probljeske rezignacije i misaone sete nad nepromenljivim ljudskim usudom. U Pantovićkinoj lirici, kako kaže pesnikinja, tu gde završavam ja, skončali su drugi.
.gif)
.gif)
