Posle osam godina putničke letelice na aerodromu

Nedavni dolazak italijanske delegacije avionima na ceremoniju svečanog otvaranja pogona kompanije “Tehnostruture” još jednom je podstakao priču o velikim mogućnostima zrenjaninskog aerodroma, između ostalog i za uspostavljanje civilnog saobraćaja.

To je prvo sletanje te vrste nakon punih osam godina, odnosno od 27. avgusta 2008. godine, kada su iz austrijskog grada Vinernojštata na travnatu pistu aerodroma Ečka sletele dve letelice modela „Dajmond Erkraft“.Zabeleženo je tada u svim medijima da je jednom od letelica pilotirala 65-to godišnja Eliza Fink koja je, nakon dvočasovnog leta, bila puna utisaka o destinaciji na koju je sletela!

– Ovo je samo jedan od dokaza da je naš aerodrom sertifikovani međunarodni aerodrom, koji omogućava i civilna sletanja iz inostranstva – kaže Ivan Dević, koji je, sa mesta pomoćnika gradonačelnika, bio dobro upoznat sa situacijom na aerodromu i svim namerama da se on pretvori u vazdušnu luku koja bi gradu donela višestruku dobit.

– On je sada u kategoriji “C” aerodroma, što znači da je sada za njegovu civilnu upotrebu potrebna prethodna najava kontrolama leta i pribavljanje neophodnih saglasnosti od strane savezne uprave i direktorata za civilni vazdušni saobraćaj, ali kada se ispoštuje ta procedura, moguće je sletanje svakog aviona koji ima tehničke karakteristike za sletanje na travnatu pistu – objašnjava Dević.

Aerodrom Ečka podigla je nemačka okupaciona vojska 1942. godine, nakon što je od tamošnjih seljaka otkupila više od 1100 hektara zemlje. Na brižljivo biranoj lokaciji, sa izuzetno povoljnim vazdušnim strujanjima i “ružom vetrova”, izgrađeni su komanda aerodroma, kasarne za pilote i vojnike, betonska pista sa pomoćnim pistama za rulanje aviona, hangari, podzemni rezervoar za gorivo, pruga i železnička stanica u obližnjem Lukićevu za dovoz goriva iz Rumunije, sistem za odvod vode sa podzemnim kanalima, kao i 70 bunkera za odbranu aerodroma. Najveći nemački vojni aerodrom na Balkanu služio je za dopremanje goriva iz Rumunije, ali i pripremu stotinak borbenih letelica za napade na teritoriji nekadašnje Jugoslavije, uključujući i desant na Drvar i vazdušni atentat na Tita.

U borbama za oslobođenje, 1944. godine, sprečeno je miniranje aerodroma, da bi već naredne godine Rusi ovde otvorili letačku školu, koja je napuštena nakon političkog sukoba Jugoslavije i Sovjetskog Saveza, 1948. godine. U strahu od sovjetske invazije 1968. godine, jugoslovenska vojska oštetila je aerodrom i zatrpala deo piste, prepuštajući tri decenije nakon toga aerodrom zaboravu i propadanju. Teretili su ga i nerešeni imovinsko-pravni odnosi, sve do 2003. godine kada je grad postao vlasnik više od 1000 hektara zemljišta na kom je smešten aerodrom. Nisu na njemu, međutim, prekidane različite aktivnosti, pa je služio kao sportski i poljoprivredni aerodrom, i bio omiljeno stecište jedriličara i padobranaca, sve do danas.

Ispod izuzetno kvalitetne travnate piste, duge 1800 i široke 50 metara, nalaze se ostaci nekadašnjeg betonskog uzletišta, te se intenzivno razmišlja o njegovoj obnovi, koje bi omogućilo sletanje u Zrenjanin i ozbiljnijih putničkih letelica.

– U našim strateškim planovima je širenje funkcije aerodroma i njegovo unapređivanje, ali to je moguće samo uz nalaženje odgovarajućeg investitora, jer Grad Zrenjanin nije u situaciji da u aerodrom ulaže više od onoga kakvo je njegovo trenutno stanje – zaključuje Ivan Dević.

Izvor: zrenjanin.rs