Tradicionalna novogodišnja svečanost održana je danas u Baroknoj sali Gradske kuće, uz prisustvo čelnika lokalne samouprave i srednjobanatskog okruga, predstavnika javnih preduzeća i ustanova, privrednog i javnog života grada i gostiju svečanosti. Dodeljeno je i najznačajnije godišnje priznanje, za postignute rezultate u različitim oblastima od interesa za Grad Zrenjanin – Nagrada grada Zrenjanina. Domaćini su bili gradonačelnik Zrenjanina Simo Salapura i predsednik Skupštine grada Čedomir Janjić, koji su i uručili Nagradu grada ovogodišnjim laureatima.
Odlukom Komisije za dodelu nagrada i priznanja grada Zrenjanina, a na osnovu razmatranja prispelih predloga, “Nagradu grada Zrenjanina” ove godine je zaslužilo pet pojedinaca:
Ivan Pančić, fotoreporter u penziji
Gotovo šest decenija svedoči i beleži putem fotografije hroniku našeg grada. Njegov profesionalni rad, jasno dokumentovan i dostupan javnosti, zastupljen je kroz hiljade i hiljade vrednih fotografija, na novinskim stranicama, razglednicama, katalozima, publikacijama koje čine svojevrsnu istoriju razvoja Zrenjanina. Prve fotografije objavio je još 1965. godine, u časopisu “Foto-kino revija”, a u listu “Zrenjanin “1968. godine. Kao sportista u mladosti, naročito je ostavio traga u oblasti sportske fotografije, za koju dobija i međunarodna priznanja.
S posebnim osećajem za detalj i sportski trenutak, neumorno je snimao vrhunske, svetski poznate sportiste, ali i pionire i poletarce koji tek počinju da koračaju sportskim stazama. Beleži takmičenja od velikih sportskih borilišta do najmanjih lokalnih terena. Iako u penziji, i dalje s velikim žarom i energijom snima i objavljuje fotografije sa brojnih sportskih događaja u Zrenjaninu i okolini.
Roman Bugar, direktor Zrenjaninske filharmonije
Rođen je 1985. godine u Zrenjaninu. Završava Akademiju umetnosti u Novom Sadu, podgrupa za violinu, a potom upisuje magistraturu u Banja Luci, u klasi profesora Uroša Pešića i kasnije profesorke Marije Misite. Godine 2009. obnavlja Zrenjaninski kamerni orkestar, a iste godine postaje koncertmajstor i dirigent orkestra Nacionalnog saveta rumunske nacionalne manjine. Za predsednika velikog Festivala folklora Rumuna iz Vojvodine izabran je 2011. godine, a dve godine kasnije obnavlja rad Zrenjaninske filharmonije, osnovane 1890. godine kao prve u državi.
Već od trenutka kada je stao na čelo Zrenjaninske filharmonije, ona postaje izuzetno značajan segment u oblasti kulture grada. Tradicionalno, njenim nastupom otvara se najveća gradska koncertna scena na Trgu slobode, tokom manifestacije “Dani piva” i ti koncerti izazivaju veliko interesovanje publike, ne samo u našem gradu. Zrenjanin se danas može pohvaliti da je jedan od retkih gradova u Srbiji u kom postoji i redovno nastupa filharmonija.
Sarađuje s različitim orkestrima u zemlji, prva je violina je u Gudačkom kvartetu “Panonija”, a od 2015. na mestu je i direktora Vojvođanskog simfonijskog orkestra. Priznanje zaslužuje zbog doprinosa u oblasti muzičke kulture i umetnosti grada, u celini.
Zurab Datunašvili, član Rvačkog kluba “Proleter” i reprezentacije Srbije
U godini u kojoj Zrenjanin, kao prvi grad u Srbiji, s ponosom nosi titulu “Evropski grad sporta”, ovaj sportista izdvojio se vrhunskim rezultatima. Osvojio je tri svetske medalje – postao je prvak Evrope i sveta i osvojio bronzanu medalju na Olimpijskim igrama u Tokiju. Proglašen je za najboljeg rvača sveta u svojoj kategoriji, a ovih dana zaslužio je i najveće sportsko priznanje na teritoriji Autonomne pokrajine Vojvodine – nagradu “Jovan Mikić Spartak”, kao sportista godine.
Sportski i životni put doveo ga je upravo u Zrenjanin i naš rvački klub, ali i u državnu selekciju Srbije, njegovu novu domovinu. Rvački sport je najtrofejniji u gradu Zrenjaninu i uvek je imao predstavnike koji su slavu svog kluba, grada i zemlje pronosili širom sveta. Njegova medalja iz Tokija stigla je kao 23. olimpijska medalja u sportskoj istoriji grada, čime je titula “Evropski grad sporta” krunisana i olimpijskim odličjem, koje uvek ima izuzetnu vrednost i značaj.
Trenutno se ne nalazi u Zrenjaninu i u njegovo ime priznanje je primio trener Rvačkog kluba “Proleter” i reprezentacije Srbije Vojislav Trajković.
dr Radivoj Filipov, lekar specijalista epidemiolog
Grad Zrenjanin i ove godine borio se s epidemijom izazvanom koronavirusom. Najveći teret u zaštiti stanovništva i suzbijanju epidemije podnele su zdravstvene ustanove i pojedinci u njima, suočavajući se svakodnevno s bolešću, ali i radeći preventivno, kako bi posledice zaraze bile što manje.
U tom lancu odbrane, izuzetno važnu kariku čini Zavod za javno zdravlje Zrenjanin, a posebno njegova organizaciona jedinica, Centar za kontrolu i prevenciju bolesti, na čelu s njegovim načelnikom, dobitnikom Nagrade grada.
Rođen je 1966. godine u Zrenjaninu, osnovne i specijalističke studije medicine završio je u Novom Sadu. Između ostalih aktivnosti u karijeri, tokom NATO agresije učestvovao je u zbrinjavanju povređenih pripadnika naše vojske na Kosovu i Metohiji. Dve decenije zaposlen je u Zavodu za javno zdravlje.
Na osnovu svih aktivnosti i delatnosti te ustanove, lako je sagledati koliko je, u protekle dve godine, bila značajna njegova uloga, kako u radu Centra za kontrolu i prevenciju bolesti, tako i ustanove u kojoj radi, u celini.
Za svoj rad, doprinos u borbi protiv pandemije, zaslužio je i priznanje, zahvalnicu Društva lekara Vojvodine – Podružnice lekara Zrenjanin.
Vuksan Knežević, pedagog u penziji i književni stvaralac
U svojim knjigama, a napisao ih je petnaest, na ubedljiv literarni način svedoči o dubini svog ličnog iskustva i doživljaja. Njegovi prozni iskazi postoje kao autentično štivo, ali i kao vredna vrsta duhovne dokumentacije jednog vremena. Pedagog po struci, nakon profesionalne karijere upustio se u neizvesnu književnu avanturu, koja se pokazala kao uspešna i za njega blagotvorna.
Taj književni rad učinio ga je poznatim i prepoznatljivim u Srbiji, ali i na prostorima bivše Jugoslavije. Pisanjem o mukama koje, nažalost, nisu bile samo njegove, kroz romane i pripovetke borio se sa ličnim, teškim uspomenama, oblikovao ih u iskaze koji su govorili u ime mnogih koji su prošli isto ili slično, a nisu umeli to da prenesu kroz literaturu. Odabirom tema i stila pisanja, na najbolji način definiše i sažima zapise o zlu, ali i o večitoj čovekovoj istrajnosti da ga prebrodi.
Svojim uspravnim životom, duševnom snagom da ne padne u zamke mržnje i opšte negacije, a naročito kvalitetom svojih književnih ostvarenja, zaslužio je da bude uvršten u krug naših istaknutih sugrađana.
U ime nagrađenih zahvalio se upravo Vuksan Knežević, istakavši da je Nagrada grada Zrenjanina “preživela” sve muke koje smo i mi živeli, ali da je njena tradicija očuvana, zaslugom svih onih koji su dobro gradu mislili.
“Lokalna nagrada nije samo obeležje našeg rada, ona je i dobar pokazatelj gde idemo i kojim putem se krećemo. Za mene je ovo priznanje svakako među najdražim, jer je izraslo iz duha sredine i duha radne okoline, u kojoj mi, dobitnici, živimo, radimo i stvaramo. Zato je treba s ponosom nositi. Ona donosi sa sobom i obaveze da nastavimo da radimo, da dostignemo nove domete i dela. Svi laureati se razlikuju među sobom, ali u jednom se ne smemo razlikovati – u odnosu i ljubavi prema Zrenjaninu, svojoj sredini, u odnosu prema domovini”, poručio je Knežević.
.gif)
.gif)
