O Bečkerečkoj ćupriji do sada su ispredane mnoge priče. Ni danas, tačno 50 godina nakon njenog rušenja nisu se stišali duhovi onih koji su takav čin izglasali i onih drugih koji su se vatreno borili za njegovo očuvanje.
Most je na kraju ipak završio u starom gvožđu ali ne skroz. Zahvaljujući spletu srećnih okolnosti i jednom čoveku danas su 4 ukrasa, iako ne baš u centru pažnje ipak svedoci jednog davnog, prošlog vremena.
Inženjer Nedeljko Bjelić je 1974. godine tokom jednog poslovnog poseta tadašnjoj „Toplani“ ispod gomile šljake i pepela ugledao i delove isečenog mosta koji su prema njegovim rečima bili već potpuno uništeni ali su zato 4 fijale, koje su od livenog gvožđa bile gotovo netaknute. – Zamolio sam tadašnjeg tehničkog direktora Božu Bubnjevića da mi dozvoli da fijale prenesemo u brodogradilište gde sam počeo da radim 2 godine ranije što je opet moj direktor Aleksandar Krestić i odobrio. Ta 4 ukrasa su kasnije ispeskarena i ofarbana u sivu boju kakvu su imali i dok su bili ukras mosta. Prve 4 godine su stajali ispred proizvodne hale, a kasnije kada je izgrađena upravna zgrada postavljeni su na uglove parkinga – kaže naš sagovornik.
.jpg)
Fijale su 2015. godine prebačene na današnju poziciju ispred pivnice gde kako smo naveli iako skrajnuti ipak svedoče o postojanju mosta na čijem mestu je 1972. godine izgrađen današnji pešački most.
.gif)
.gif)
